YARALI COĞRAFYADA BİR YÜREK DAHA YİTİRDİK...

Hangi tarihsel dönem anlatılırsa anlatılsın, hangi “ilkin” kaynağına bakılırsa bakılsın, bilinir ki bu coğrafya aydınlanmanın ve ilklerin merkezidir.

Ve sonrası talan, yıkım, baş aşağı gidiş. Ve sonrası düşünsel, ruhsal kıyım.
Aydınlanmanın merkezi Mezopotamya da Aydından yoksun bir çağ düşünün. Bir çağ düşünün ki üretimsiz ve ruhsuz yürüsün. Bir çağ düşünün ki bilimden, sanattan ve edebiyattan yoksun bırakılsın. İşte Mezopotamya böylesi bir çağı yaşamakta…

Ama birileri inatla ve ısrarla bu lanetli baş aşağı gidişe hayır demekte, bunda ısrar etmektedir. Belki de bunlar ruhumuzun ve değerlerimizin havarileridir. İşte o havarilerden birini daha yitirdik. Yitirdik Bedenen “ruhumuz” Mehmet Uzun’u. Az önce aldık haberini… Soğuk bir şekilde… “Mehmet Uzun vefat etti” diye geçti haber ajansları bu haberi.

Mehmet uzun kıyımlara uğratılan, unutturulmaya çalışılan tarihimizin ve edebiyatımızın son temsilcilerindendi. Bir halkın edebiyatını yeniden canlandırdı. Yeniden ruh kattı çiroklarımıza ve geçmişimize, geleceğimiz için ufuk yarattı.
Şimdi “ o ölmedi, yüreğimizde yaşıyor” sözlerini çok daha fazla duyacağız. Bir Koca Yürek daha “yürekte unutulmaya “ tutulmasın. Bu nedenle Mehmet uzun yüreğimizde kalmasın sadece, bilincimize işlesin… Çünkü bilinci karartılmış bir halkın üyesiyiz. Bilince çıkmayan her şey bu halkta yürek odalarında kapalı kalır.

Evet, Mehmet Uzun Yaşayacak. Evet, yüreğimizde, ama sadece orada değil bilincimizde de yaşasın. Tarihimizdeki yerini almalıdır Mehmet Uzun. Öyküleriyle, romanlarıyla yer almalı Mehmet Uzun.

Ve bu coğrafya Mehmet Uzunları kolay yaratmıyor. Mehmet Uzun’u okuyan, Mehmet Uzun gibi üreten ve düşünen insanlar çoğalmalı. Mehmet Uzun ancak böyle yaşatılır…

Mehmet Uzun Yüreğimizde, bilincimizde, edebiyatımızda ve üretimlerimizde yaşayacak… Yaşatacağız onu, yaşatmalıyız... O zaman bedenen “ölümü” yenmiş olacağız…