(C) ESARET

Geçenlerde iki ödül haberi okudum.
Bir haber Avukat Eren Keskin'in Almanya’nın bir kentinde 'Siyasi Cesaret ve Dürüstlük Ödülü'ne layık görüldüğüyle ilgiliydi.


Belediye ödülün Eren Keskin'e 'insan hakları adına, işkenceye, tecavüze uğramış insanlar, özellikle kadınlar adına verdiği mücadeleden' dolayı verildiğini belirtiyor.

Diğer bir haber ise karikatürist Musa Kart`la ilgili. Türkiye başbakanının karikatürünü çizen karikatürist.
Karikatürist Hakları Birliği 'Uluslararası Cesaret Ödülü' nü Musa Kart`a vermiş.

Gururlandığını ama ayni zamanda üzüldüğünü dile getiren Kart, gelişmiş demokrasilerde insanlara yazdıkları ve çizdikleri için cesaret ödülü vermenin kimsenin aklına gelmeyeceğini söylüyor ve bir şiirle her şeyi öyle güzel özetliyor ki aslında:

'bir gün hatırlayıp utanacak çocuklarımız
cesaret sayıldığını doğruluk denen şeyin'

Öyle bir çağ ki, insanlar yalana esaret, doğruyu söylemekse cesaret.
Yani olması gereken şeyler, doğruluk, dürüstlük, insanin temel yasama haklarını savunma ve fikirlerini dile getirme cesaretle eşdeğer.
Çünkü toplum kendini yalana, riyaya, çarpıtmaya, inkara boğan bir sistemin çarklarının göremeyecek kadar pençelerine kıstırılmış.

Bataklık içinde boğuldukça boğuluyor,
sindirildikçe siniyor, sindikçe sindiriyor...

Yalana, savaşa, ölüme evet diyenler 'kahraman',
ülkeyi güzel günlere taşımak isteyenler, doğruya, barışa, yasama evet diyenlereyse 'idam'.

Ülkeyi hortumlaşanlar 'akıllı',
rüşvet yemeyenler 'enayi'.

Doğru söyleyeni dokuz köyden kovdurtan bir sistem bu.

Ahmet Kaya insani duygularla yaptığı bir açıklamanın ardından, psikolojik linçe uğrayacağını, ülkeden sürüleceğini nerden bilebilirdi? 'Seçilmiş sanatçı' kesiminin yalanlarla bezeli dünyalarını o gecede bozan Ahmet Kaya gerçeğiydi tabi ve buna insanların hiç mi hiç tahammülü yoktu.

Orhan Pamuk düşüncesini ifade ediyor ve bir yerlerde kitapları toplatılıp imha edilmek isteniyordu.

Barış adına kalkan olan insanlar göz altına alınıyor
savaşı körükleyen provokasyoncular gözden yitiriliyordu.

Linç edenler dışarıda
linçe uğrayanlar içerdeydi.

İnsanlar ve ailesi tarafından dışlanacağı korkusuyla 19 yıldır bir askerin kendisine tecavüz ettiğini saklayan bir kadın yalan bir hayatı yasamaya zorlanıyordu.

Yalanların gerçek
gerçeklerin yalan olduğu yerdi burası...

Kürtler var denir,
'Hayır onlar dağ Türkleridir.'
Ama Kürtçe diye bir dil var denir,
'Hayır o karda çıkan kart kurt sesidir.'
Çocuklar açtı denir, o yüzden baklava çaldı,
'Hayır onlar hırsızdı.'
Ermeniler katledildi denir,
'Onlar bizi katletti, hem 1,5 milyon değil, 924 bindi.'
İşkenceye uğruyor hala insanlar denir
'İşkenceye sıfır tolerans vardır.'
111 çocuk gecen aylarda göz altına alınmış denir
'Terörist olmadıklarını kim bilebilir.'
Bakın orada savaş var, insanlar ölüyor denir
'Barış rüzgarları esiyor ve esecektir'
3 bin nüfuslu köye 10 bin asker sevkıyatı var denir
'Gazetelerimizde okumadık demek ki yoktur' diye karşılık verilir
İnsanları öldürmekle kalmayıp beyinlerini yerinden çıkarmak vahşettir, canavarlıktır denir, ölülere saygı.
'Kim uydurmuş bu yalanları?'

Yalanların gerçek
gerçeklerin yalan olduğu yerdi burası.

Kralın çıplaklığına dikilmiş o muhteşem görünmeyen elbiseyi çılgınca alkışlayan insanların ülkesiydi burası
ve 'kral çıplak' diyenler sürülüyordu....

Yalana esaret bir ülkeydi burası
ve doğruya cesaret gerekiyordu...

İnsan sevgisi, demokrasi olmadığı sürece ülke insanı 'Cesaret Ödülleri' almaya devam edecek.
Ve yalnız bu ülke insanları ödül alırken yüreklerinin bir yanı buruk olacak...

Düşünüyorum da...
Çocuklarımızın bu günleri hatırlayarak utanacakları bir gelecekleri olacak mı?

Yoksa gelecekte doğruluk diye bir şey hiç olmayacak mı?


Leyla KAYGUN / 13.10.2007

bu yazi www.amigra.org sitesinden alınmıştır...